اسناد و مخطوطات

میرداماد به بعضی شاگردان خود عنایتی خاصّ مبذول می‌داشته است. از خاصّ‌ترین و محبوب‌ترین شاگردان میر، صدرالدین محمّد شیرازی (معروف به ملّاصدرا است که میر علاوه بر مخاطبۀ محبّت‌آمیز در یادداشتی که به رسم یادگار در سفینۀ او نگاشته، چارانه‌ای از این قرار در ستایش وی سروده است: جاهت...

کتاب «جذوات و مواقیت»، پاسخ‌نامۀ مفصّل میرداماد به پرسشی در رابطه با بحث «تجلّی» و آیۀ شریفۀ «فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَ خَرَّ مُوسى‏ صَعِقًا» (الأعراف: ۱۴۳) است که به زبان فارسی و در ۱۲ جذوه و ۳۵ میقات نگاشته شده است. نسخه‌ای از این اثر گرانسنگ،...

در ایران چند سلسله از سادات حکمرانی کرده‌اند و از سادات حسینی طبرستان، از سال ۲۵۰ تا ۳۱۶ هجری‌قمری، جمعًا چهارتن از آنان، به ترتیب: حسن بن زید علوی (داعی کبیر) ۲۵۰ تا ۲۷۰ هجری‌قمری محمّد بن زید (برادر داعی کبیر) ۲۷۰ تا ۲۸۲ هجری‌قمری حسن بن علی الأطروش (ناصر کبیر) ۳۰۱ تا ۳۰۴ هجری‌قمری حسن...

نسخۀ شمارۀ ۲۴۲ از مجموعۀ اهدائی دکتر محمّد مشکوٰة به دانشگاه تهران، رونوشتی از بخش «إلهیّات» از کتاب الشفاء است که مزیّن به حواشی و تصحیحات میرداماد می‌باشد. گویا این نسخه روزگاری در تملّک میر بوده و به شهادتِ تنوّع رنگِ حواشی و شیوۀ عمل میرداماد، حداقلّ دو مرتبه از نظر وی گذشته...